1. Park Narodowy Grønlands (Grenlandia)

Park Narodowy Grenlandii, największy na świecie park narodowy znajdujący się na terenie północno-wschodniej Grenlandii. Jedyny park narodowy w Grenlandii, który rozciąga się na powierzchni 972 000 km² i od 1977 stanowi jeden z rezerwatów biosfery UNESCO.
Jest on także najbardziej wysuniętym na północ parkiem narodowym na Świecie.
Jego północna granica jest bardziej wysunięta na północ niż północna granica Parku Narodowego Quttinirpaaq (Kanada).
Szacuje się, w parku żyje od 5 tys. do 15 tys. wołów piżmowych (stanowi to ok. 40% populacji światowej). W rejonach nadmorskich parku można spotkać także liczne niedźwiedzie polarne oraz morsy. Inne ssaki występujące w parku to lisy polarne, gronostaje oraz zające arktyczne.
Park założony w 22 maja 1974 roku, powiększony do obecnych rozmiarów w 1988 roku. Od 1 stycznia 2009 stanowi jednostkę niemunicypalną w podziale administracyjnym wyspy. Obecnie na terenie parku zamieszkuje ok. 30 osób, z których większość to naukowcy.

2. Park Narodowy Tasili Wan Ahdżar (Algieria)

Park narodowy w Algierii obejmujący większość pasma górskiego Tasili Wan Ahdżar (Tasili n-Azdżar) na Saharze w południowo-wschodniej Algierii, z najwyższym szczytem Adrar Afao 2158 m n.p.m. w masywie Adrar.
Park Narodowy Tasili Wan Ahdżar (fr. Parc National du Tassili n'Ajjer) powstał w 1972 roku, obejmując powierzchnię 72 000 km². Od 1982 roku park wpisany jest na listę światowego dziedzictwa ludzkości, a od 1986 roku na listę rezerwatów biosfery UNESCO.
Na jego terenie występuje cyprys saharyjski.
W obszarze pasma górskiego należącego do parku odkryto prehistoryczne malowidła naskalne i inne stanowiska archeologiczne z okresu neolitu, kiedy panował tu jeszcze wilgotniejszy klimat i góry znajdowały się na terenie sawanny, a nie pustyni. Malowidła przedstawiają stada bydła, duże dzikie zwierzęta (m. in. krokodyle) i ludzi przy polowaniu i w tańcu. Na ślady malowideł i rzeźb trafił francuski podróżnik i etnolog Henri Lhote.

3. Park Narodowy Wrangla-Świętego Eliasza (USA)

Park narodowy położony w południowo-wschodniej części stanu Alaska w Stanach Zjednoczonych. Park utworzony w 1980 roku, na obszarze o powierzchni 53 321 km². Jest to największy park narodowy w Stanach Zjednoczonych oraz trzeci co do wielkości na Świecie. Park Wrangla-Świętego Eliasza, Kluane, Glacier Bay oraz Tatshenshini-Alsek tworzą transgraniczny zespół parków, który w 1979 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Ok. 25% powierzchni parku pokrywają lodowce. Wśród potężnych szczytów, na uwagę może zasługiwać czynny wulkan Góra Wrangla (4317 m n.p.m.).

4. Park Narodowy Namib-Naukluft (Namibia)

Park narodowy położony w środkowo-zachodniej części Afryki. Utworzony w 1979 roku przez połączenie dwóch obszarów chronionych: Parku Narodowego Pustyni Namib (utworzonego w 1904 roku) oraz Parku Narodowego Zebry Górskiej - Naukluft (utworzonego w 1967 roku). Obecnie jego obszar zajmuje 49 768 km² co sprawia, że jest jednym z największych obszarów chronionych na świecie. Zajmuje nadmorską równinę, stanowiącą część pustyni Namib, wraz z wydmami o długości dochodzącej do 50 km.
Pustynia Namib istnieje od milionów lat, a zatem trwająca tyle lat susza czyniła ją zawsze niedostępną dla większości stworzeń z zewnątrz, tworząc trwałe środowisko, w którym wykształciła się wyspecjalizowana fauna i flora. Na prastarej pustyni rośnie ponad 50 gatunków traw i porostów występujących jedynie na tym obszarze. Nie zarośnięte są tylko ruchome piaszczyste wydmy.
Wśród małych przedstawicieli fauny można spotkać jaszczurki, chrząszcze, pająki, zaś w przypadku dużych ssaków - szakale, antylopy, a także górskie zebry.
Opady deszczy mogą wystąpić w lutym lub kwietniu, jednak większość wilgoci pochodzi z mgieł powstałych z Oceanu Atlantyckiego.
Wiatry, które przynoszą mgłę są również odpowiedzialne za tworzenie w parku wysokich wydm piaskowych, których spalony pomarańczowy kolor jest oznaką ich wieku. Pomarańczowy kolor piasku związany jest z obecnością w nim utleniającego się żelaza. Im starsza wydma, tym jaśniejszy jej kolor.

5. Park Narodowy Bizona Leśnego (Kanada)

Park narodowy położony w północno-wschodniej części prowincji Alberta i południowej części Terytoriów Północnych-Zachodnich w Kanadzie. Park Narodowy Bizona Leśnego jest największym parkiem narodowym w Kanadzie i piątym co do wielkości na świecie. Zajmuje powierzchnię 45 480 km². Park został utworzony w 1922 w celu ochrony największego na świecie stada bizonów, które zgodnie z aktualnymi szacunkami liczy ok. 2000 osobników.
Na jego terenie znajdują się jedne z największych na świecie delt, utworzonych przez rzeki Peace, Athabascę i Niewolniczą.
W 1983 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Na terenie parku występuje bardzo wiele dzikich gatunków, wśród których można wymienić: łosia, baribala, wilka, rysia, bobra, żurawia kanadyjskiego, cieciornika, żurawia krzykliwego.
W 2007 roku przy pomocy zdjęć satelitarnych, na terenie parku została odkryta największa na świecie tama bobra (około 850 metrów) (współrzędne: 58°16.3'N 112°15.1' W).

6. Transgraniczny Park Narodowy Kgalagadi (RPA / Botswana)

Park narodowy w Republice Południowej Afryki i Botswanie o powierzchni 37 150 km², powstały w 1999 roku przez połączenie utworzonego w 1931 roku Parku Narodowego Kalahari Gemsbok (Kalahari Gemsbok National Park) w RPA o powierzchni 9 591 km² i utworzonego w 1971 roku Parku Narodowego Gemsbok (Gemsbok National Park) w Botswanie o powierzchni 27 665 km².
Park leży w centralnej części pustyni Kalahari na obszarze pagórkowatej równiny poprzecinanej dolinami rzek okresowych (Nossob i Aoub). Charakterystycznym elementem krajobrazu są równoległe ułożone pasma piaszczystych wydm o czerwonym zabarwieniu. Roczne opady nie przekraczają 200 mm, zaś temperatura dochodzi w lecie do 45°C.
Na terenie parku żyje kilka gatunków antylop (oryks południowy, springbok, kudu, gnu i eland), słoń afrykański, bawół afrykański, nosorożce i guziec. Z dużych drapieżników na terenie parku występuje lew, gepard, lampart oraz hieny. Żyje tam także 215 gatunków ptaków, m.in. ptaki drapieżne (orzeł sawannowy, myszołów przylądkowy i sokolik czerwonooki) oraz struś afrykański. Atrakcją w parku są wielkie gniazda wikłaczy.
Na terenie parku znajdują się trzy tradycyjne domki turystyczne. Są to całkowicie wyposażone domki z takimi udogodnieniami jak klimatyzacja, zakupy, basen. w parku istnieje również sześć dzikich obozów, które dostarczają schronienieoraz wodędo mycia, ząs odwiedzający muszą mieć ze sobą własne jedzenie, wodę pitną oraz drewno na opał.

7. Park Narodowy Quttinirpaaq (Kanada)

Park narodowy położony w północno-wschodniej części wyspy Wyspa Ellesmere'a na terytorium Nunavut w Kanadzie. Jest to najdalej na północ wysunięta cześć Kanady. Park utworzony w 1988 roku na powierzchni 37 775 km2, drugi co do wielkości park Kanady.
W języku inuktitut słowo Quttinirpaaq oznacza "szczyt świata".
Obszar parku zdominowany jest przez skały i lód. To pustynia arktyczna z bardzo małą sumą opadów rocznych.
Dostęp do parku jest bardzo utrudniony ze względu na brak infrastruktury drogowej. Dostęp drogą lotniczą jest możliwy dzięki lotnisku Tanquary Fiord Airport, które jest utrzymywane przez Parks Canada - agencję rządową odpowiedzialną za utrzymanie kanadyjskich parków narodowych. Loty odbywają się z lotniska w osadzie Resolute.
W parku występują m.in. zając polarny, renifer oraz piżmowół. Aczkolwiek rzadka roślinność i niskie temperatury pozwalają na przetrwanie jedynie małym populacjom. Flora i fauna jest skoncentrowana głównie w pobliżu jeziora Hazen.

8. Park Narodowy Salonga (Demokratyczna Republika Konga)

Park narodowy w środkowej Demokratycznej Republice Konga, założony w 1970 roku. Park zajmuje powierzchnię 36000 km², co czyni go największym obszarem ochrony wilgotnego lasu równikowego w Afryce. Podzielony jest na dwie części: północną (Parc National de la Salonga Nord) i południową (Parc National de la Salonga Sud). W 1984 roku organizacja UNESCO wpisała park na listę światowego dziedzictwa ze względu na bogactwo występujących tu zagrożonych gatunków zwierząt - żyje tu m.in. paw kongijski, szympans karłowaty i słoń afrykański leśny.

9. Park Narodowy O'Higgins (Chile)

Park Narodowy Bernardo O'Higgins - największy obszar chroniony w Chile, którego powierzchnia wynosi 35 259 km². Nazwa parku pochodzi od imienia generała Bernardo O'Higgins, który był pierwszym przywódcą Chile.
Teren parku obejmuje znaczną część Południowego Lądolodu Patagońskiego. Jednym z jego głównych atrakcji jest lodowiec Pio XI.
Lodowiec Pio XI to największy lodowiec na półkuli południowej poza Antarktydą, którego powierzchnia wynosi 1 265 km².
Ze względu na specyfikę terenu oraz jego oddalenie, turystyka w parku jest słabo rozwinięta. Dostędo parku możliwy jest łodzią lub helikopterem. Lodowiec Pio XI jest najczęściej odwiedzanym obszarem parku. Bazą wypadową dla planujących zwiedzanie parku są Puerto Natales, Villa O'Higgins, Caleta Tortel Puerto Eden.
W lipcu 2007 strażnicy parku zanotowali niespotykane zjawisko, zniknęło jezioro lodowcowe o powierzchni 5 akrów i pozostał suchy, wielki krater.

10. Park Narodowy Gates of the Arctic (USA)

Park narodowy położony w południowo-zachodniej części stanu Alaska w Stanach Zjednoczonych. Utworzony w 1980 roku na powierzchni 34 287 km². Nazwa parku w wolnym tłumaczeniu oznacza "Wrota Arktyki".
Na terenie parku nie ma dróg, szlaków ani żadnej infrastruktury turystycznej. Jednakże, w odległości ok. 8 km od wschodniej granicy parku przebiega autostrada Alaska State Highway 11. Władze parku prowadzą małe centrum turystyczne w pobliżu miejscowości Coldfoot.